تبادل لینک هوشمند 
روز هفتم ماه مبارك رمضان، سالروز وفات «حضرت ابوطالب» عموي بزرگوار رسول خدا و پدر عظيم الشأن اميرالمؤمنين ـ سلام‌الله عليهما و آلهما ـ است؛ بزرگ شخصيتي كه حامل مقام وصايت، مظهر نور عظمت الهي، يار دین خدا و ياور بزرگ رسول خدا ـ صلی الله عليه و آله ـ بود؛ بزرگ موحدي كه در بالاترين درجات و مراتب توحيد و ايمان و قرب به خداي تعالي قرار داشت. ارجمند رجل الهي كه شخصيت مظلوم او مورد بي‌مهري و ظلم واقع گشته و كمتر مورد توجه قرار گرفته است.
مقام و موقعيت وجودي حضرت ابوطالب ـ عليه السلام ـ در عالم تكوين از علو و مرتبتي بس عظيم برخوردار است. وجود مقدس آن حضرت بنابر مشيت خداوند متعال، محل تجلي نور عظمت عالم ربوبي قرار گرفته و حامل نور الهي بود.
حضرت ابوطالب با اين جلالت و عزت متأسفانه بعضاً مورد پرسش بودند كه آيا معتقد و مومن به وحدانيت حق تعالي و رسالت رسول خدا صلي‌الله عليه و آله و سلم بود يا نه؟ كه اين فقط از شدت مظلوميت ايشان است و بس و آيا اين مظلوميت نيست كه به ايمان آن بزرگواري كه از خطرات روزگار و توطئه‌هاي دشمنان نهراسيد و با جسارت و شجاعت ناشي ازخلوص نيت تا آخر عمر از پيغمبر خدا پشتيباني كرد و در اصل يگانه حامي و كفيل پيامبر صلي‌الله عليه و آله و سلم بود شك كرد؟
او كه به محمد پسر عبدالله همواره مي‌گفت: "برو پسر برادرم و هرچه دوست مي‌داري بگو، به خدا سوگند تو را در هيچ پيشامدي وانمي‌گذارم." چگونه مي‌توان در اعتقادات و ايمان وي ترديد كرد؟
از حضرت باقر عليه السلام روايت شده است: "اگر ايمان ابوطالب را در يك كفه ترازو و ايمان تمام مردم را در كفه ديگر گذارند، ايمان او سنگين‌تر خواهد بود".
در حديث ديگري امام صادق ـ عليه السلام ـ از اجداد طاهرينش ـ عليهم السلام ـ نقل مي‌فرمايند كه روزي اميرالمؤمنين علي ـ عليه السلام ـ در "رحبه" با مردم نشسته بودند، مردي برخاست و (طبق عقيده غلط و مغرضانه خود) گفت: يا اميرالمؤمنين چگونه است كه شما نزد خداوند، واجد اين مقام بسيار بلند هستيد اما پدر شما ابوطالب در آتش جهنم به عذاب خدا گرفتار است؟!
حضرت (غضبناك شده و) فرمودند: "... قسم به خداوندي كه محمد ـ صلی الله عليه و آله ـ را بحق مبعوث فرموده است اگر پدرم ابوطالب در روز قيامت براي تمام گناهكاران روي زمين شفاعت كند خداوند شفاعت او را مي‌پذيرد. چگونه ممكن است پدر به آتش جهنم معذب باشد درحالي كه فرزندش قسيم الجنه و النار است؟! سوگند به آنكه محمد ـ صلی الله عليه و آله ـ را مبعوث فرموده روز قيامت، نور ابي طالب بر نور تمام خلايق جز نور پيامبر و من و فاطمه و حسن و حسين و ائمه هدي، برتري خواهد داشت، زيرا نور او از همان نور اهلبيت است كه خداوند آنرا دو هزار سال قبل از خلقت آدم، آفريده است".
لذا شك و شبهه راجع به ايمان جناب ابوطالب امري كاملاً بي‌اساس و (اگر نگوييم مغرضانه) جاهلانه است. به قول «ابن ابي الحديد» نویسنده بزرگ اهل سنت، اگر ابوطالب و فرزندش علي نبودند دين اسلام بر پا نمي‌شد؛ ابوطالب در مكه و علي در مدینه پيغمبر را ياري كردند.
رسول خدا ـ صلی الله عليه و آله ـ مي‌فرمودند: "تا وقتي كه ابوطالب زنده بود، قريش از من در ترس و هراس بودند".
بعد از وفات ابوطالب ـ عليه السلام ـ كفار و مشركين كه بزرگترين سد مقابل خود را برداشته شده مي‌ديدند سخت نيرو گرفته و به رسول‌الله حمله ور شدند بطوري كه از طرف خداوند جبرئيل نازل گشته و به آن حضرت عرضه داشت: "خداوند به تو سلام مي‌رساند و مي‌فرمايد حال كه ياورت (ابوطالب) در گذشته است از مكه خارج شو" و بدين سان او را به مهاجرت فرمان داد.
جا دارد در پایان اين مصيبت را به حضرت ولي عصر ـ عجل الله فرجه ـ و مسلمانان تسليت عرض كنيم.
منبع : خبرگزاری ایکنا (قرآن)
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: شخصیت های مهم تاریخ اسلام ، ،
